Buitenlandse adoptie

Het erkennen van buitenlandse adopties blijkt steeds weer een ingewikkelde kwestie. Vooral wanneer later blijkt dat de buitenlandse adoptie niet valt onder de bepalingen van het Haags Adoptieverdrag of de Nederlandse wetgeving.

Daar komen adoptiefouders vaak pas achter wanneer zij, na het doorlopen van een plaatselijke procedure, het kind in hun gezin hebben opgenomen. De ouders hebben de Nederlandse nationaliteit, maar hun eigen kind krijgt geen Nederlands paspoort. Hoe komt dat? Meestal komt dat omdat een buitenlandse adoptie niet wordt erkend door de Nederlandse ambassade of de Nederlandse ambtenaar van de burgerlijke stand. Onze adoptieadvocaten zien in de praktijk veel van dit soort schrijnende situaties. Zij kunnen u op grond van hun expertise en ervaring een gedegen advies verstrekken en zo nodig een gerechtelijke procedure beginnen.

Het komt bijvoorbeeld steeds vaker voor dat Nederlandse expats hun verblijfplaats hebben in, bijvoorbeeld, China en een kind uit Ethiopië adopteren. Adopties uit landen als Ethiopië, maar ook (in sommige gevallen) Haïti, Indonesië, Thailand en Turkije kunnen zwakke adopties zijn. Dit kan later tot problemen leiden, bijvoorbeeld omdat alleen bij een sterke adoptie een kind Nederlander kan worden.

Er is sprake van een zwakke adoptie als de adoptie tot gevolg heeft dat weliswaar de rechten en plichten van de ouders overgaan op de adoptanten, maar de familierechtelijke betrekkingen met de biologische ouders niet volledig worden verbroken. Bij een sterke adoptie worden alle banden met de biologische familie verbroken.

In het Burgerlijk Wetboek is geregeld onder welke omstandigheden een zwakke adoptie kan worden omgezet in een sterke adoptie. Een van de voorwaarden is dat het kind zijn gewone verblijfplaats in Nederland moet hebben. Maar wat zijn de opties als ouders en kind in het buitenland wonen? Onze adoptieadvocaten kunnen u hierin adviseren en met u op zoek gaan naar de beste en snelste oplossing.