Het erkennen van buitenlandse adopties blijkt steeds weer een ingewikkelde kwestie. Vooral wanneer later blijkt dat de buitenlandse adoptie niet valt onder de bepalingen van het Haags Adoptieverdrag of de Nederlandse wetgeving.
Daar komen adoptiefouders vaak pas achter wanneer zij, na het doorlopen van een plaatselijke procedure, het kind in hun gezin hebben opgenomen. De ouders hebben de Nederlandse nationaliteit, maar hun eigen kind krijgt geen Nederlands paspoort. Hoe komt dat? Meestal komt dat omdat een buitenlandse adoptie niet wordt erkend door de Nederlandse ambassade of de Nederlandse ambtenaar van de burgerlijke stand. Onze adoptieadvocaten zien in de praktijk veel van dit soort schrijnende situaties. Zij kunnen u op grond van hun expertise en ervaring een gedegen advies verstrekken en zo nodig een gerechtelijke procedure beginnen.
Tot 1 oktober 1998 kon alleen aan kinderen die in Nederland, de Nederlandse Antillen of Aruba waren geadopteerd het Nederlanderschap worden verleend[1]. Met de inwerkingtreding van het Haags adoptieverdrag 1993 is deze mogelijkheid verruimd[2].
Vanaf 1 oktober 1998 worden minderjarige kinderen die buiten Nederland in overeenstemming met dit Verdrag zijn geadopteerd en van wie ten minste één adoptieouder Nederlander is, van rechtswege Nederlander. dit geldt alleen voor ‘sterke’ adopties[3].
